(( รีวิวเก่า ... เอามาเก็บ ให้คิดถึง
ว่าครั้งหนึ่ง ... เราเคยใคร่ ได้ทัศนา))
Kill
Bill .II - นางฟ้า ซามูไร.2
และแล้วในที่สุด .. ก็ได้ดูภาคต่อของเรื่องนี้จนได้ หลังจากขึ้นหิ้ง Vol.1
ไว้ยาวนานพอสมควร
ต้องขอบอกว่าภาคนี้
ถ้าใครคาดหวังฉากการนองเลือดอย่างภาคแรกคงต้องผิดหวัง
โดยส่วนตัวแล้ว ติดจะคาดไม่ถึงด้วยซ้ำถึงฉากจบชีวิตของแต่ละตัวละคร
... ส่วนหนึ่งที่โทนหนัง
เปลี่ยนไปอาจเพราะภาคนี้ ไม่ใช่การต่อสู้สไตล์แบบญี่ปุ่นอีกแล้ว เรียกว่า
ชักดาบออกมา
ฟันแขนขาด ขาขาด
แทบจะไม่มี ...
แต่ภาคนี้หยิบเอาศิลปะการต่อสู้สไตล์แบบจีนเข้ามา
เสียบแทน ..
ผสมผสานกับวิชากำลังภายใน .. ดูเก๋ไก๋ไปอีกแบบ ..
พูดถึงภาพโดยรวม .. Vol. นี้ค่อยๆ คลายปมไปทีละจุด ..
ทำให้ตระหนักอย่างหนึ่งว่า
สิ่งที่เรานำติดตัวมาเผชิญหน้ากับปัญหาในปัจจุบัน ล้วนย้อนหลังมาจากประสบการณ์ และ
การเรียนรู้ในอดีตโดยแท้
.. เหมือนกับการเรียน ที่บางคน
หรือแม้แต่ตัวเอง เคยสงสัย และเคย
นึกบ่นในใจเสียมากมายเมื่อสมัยครั้งเก่าก่อนว่า .. โห!!
______ เรียนอะไรไปเยอะแยะออกปานนั้น
เรียนๆๆๆๆ ไป แล้วมันจะได้ใช้หรือนี่?? ..
มาถึงวันนี้ ต้องยอมรับว่า ..
งัดมันออกมาช่วยชีวิตได้ทุกวิชาเลยล่ะ ^^
...
แม้กระทั่ง บทเรียนที่เคยนึกว่า จะได้ใช้รึว๊า??? อย่างจิตวิทยา .. ก็เคยค้นมันออกมา
จากในกล่องความทรงจำที่ลึกที่สุดแล้ว
.. อ่ะ .. ไหง๋ ไปไกลได้ขนาดนี้ล่ะนี่
.. -- --“
ก็ไม่มีอะไรมาก
เพียงแต่อยากจะบอกกับทุกคนที่กำลังอยู่ในช่วงเก็บเกี่ยวว่า ให้ตั้งใจ
หอบเอาความรู้มาเก็บไว้ให้เต็มอ้อมแขน
... เพราะไม่แน่ สักวัน เราอาจต้องขุดมันออกมาใช้
เหมือนอย่างนางเอกของเราในเรื่องนี้ก็เป็นได้
.
พูดถึงฉากจบที่ทิ้งปมสุดท้ายไว้ในภาคแรก ด้วยประโยคคาใจที่ว่า
“
แล้วเธอรู้หรือเปล่าว่า ลูกของเธอยังอยู่ “
สิ่งนี้ ..
นำมาใช้เป็นไม้เด็ดฉากสุดท้ายใน Volume สุดท้ายนี้ได้อย่าง … คลาสสิค
เมื่อ “ การฆ่า “
เผชิญหน้ากับ “ สายตาบริสุทธิ์ “
ตลอดเรื่อง 10 กว่านาทีใน
Chapter ส่งท้าย
สร้างความคาดคะเนมากมายขึ้นในใจของคนดูอย่างช่วยไม่ได้ ว่าทิศทางของเรื่อง จะเดินไปทางไหน
จะเกิด
“ การฆ่า “ ขึ้นหรือไม่ หรือจะมา
“ ตกม้าตาย “ ตอนจบ …
แล้วคนเขียนบท ก็ปล่อยความรู้สึก “ อภัย “
ให้จมหายไปกับคำว่า “ สมควรตาย “
อีกครั้ง หลัง
บีบี ลูกสาวของทั้งคู่หลับลง … การเผชิญหน้าก็เริ่มต้นขึ้น …
ไม่อยากเล่าฉากจบ
ว่าจบยังไง?? แต่ขอบอกว่า .. เหนือความคาดหมายอีกแล้ว .. แล้วก็ทึ่งเล็กน้อยในไอเดีย
ที่ปูพื้นมาตั้งแต่กลางเรื่อง
........
หลายคนตั้งคำถามว่า อยากให้จบแบบนี้ไหม?? ใครดูแล้ว
ก็ลองถามตัวเองสิคะว่า
ถ้าเราเป็นนางเอกของเรื่องนี้ จะทำยังไง?? ..
แต่สำหรับเรื่องนี้ คนเขียนบท ได้เลือกฉากจบให้ผู้ชมแล้ว ด้วยการพลิกสถานการณ์
ด้วยปลายปากกาในตอนท้าย
.. ..
กับบทสรุปที่ว่า ...“ ความกลัว
“
มักจะอยู่เหนือสิ่งอื่นใด .. โดยเฉพาะ
กับคนที่เคยสร้างบาดแผลให้คนอื่นไว้ในอดีต
... มันจะคอยเป็นเงาติดตามเราเงียบๆ อยู่ในใจ
คอยเวลา .. และย้อนกลับมา ... ปลิดความมีชีวิตของตัวเราเอง ด้วยสำนึกแห่งความกลัวเสมอว่า ..
สักวัน “ ผู้ล่า “ อย่างเราจะกลายเป็น “ผู้ถูกล่า “ .. เราจึงต้อง “ ฆ่า “ ก่อนที่
“ ผู้เคยถูกล่า “ จะลงมือ ..
โดยไม่รู้เลยสักนิดว่าเราเองนั่นแหละที่ลงมือ “ ฆ่า
“ ตัวเองไปตั้งแต่วันที่เราเริ่ม
“ คิด “ แล้ว ... ??? .......
---------------------- *** The
End of Review ***
---------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น